Ons avontuur is begonnen, wij zijn in Peru! Na een lange vlucht van bijna 13 uur kwamen we rond 6u 's avonds aan op het vliegveld van Lima. Meteen merkten we dat we in Zuid-Amerika waren want we werden verwelkomd door luidkeels blaffende drugshonden, even wennen.

In de vertrekhal troffen we een vriendelijke Zwitserse mevrouw die goed Spaans sprak. Met z'n drieën stapten we in een taxi om naar ons verblijf voor vannacht te gaan. Plots stapte ook bn'er en oud-staatssecretaris Henk Bleker met vriendin in. Eenmaal vertrokken kwamen we al snel vast te staan in het drukke verkeer. Henk mompelde dat hij de Peruvianen de oplossing voor het fileprobleem op een briefje zou kunnen geven maar kennelijk zijn de briefjes van Henk nog niet tot in Zuid-Amerika doorgedrongen. Hier geldt namelijk het recht van degene die het hardst toetert en van degene die niet maalt om een deuk meer of minder in zijn auto.

Anderhalf uur filerijden en honderdduizend toeters later reed de chauffeur de straat in van ons verblijf. Maar wat bleek: Een hele grote rode plaat hing op de voordeur. Hoewel ons Spaans behoorlijk te wensen overlaat wisten we allebei dat dat niet veel goeds betekende. Het hostel bleek gesloten. Dat was even schrikken, moe van een lange reis in het donker midden in een megastad op zoek moeten gaan naar een slaapplaats zat niet echt in onze planning opgenomen. Gelukkig schoot de Zwitserse mevrouw te hulp. Ze vroeg de chauffeur te bellen naar een lokaal guesthouse en een half uur later waren we voor een nacht de trotse eigenaren van een kamer die niet zou misstaan in een dubbele aflevering van Hoe Schoon is Jouw Huis. Niet echt fijn natuurlijk maar we hadden in ieder geval een dak boven ons hoofd, daar zag het een half uur eerder nog niet naar uit. Ondanks de vermoeidheid hebben we toch direct dankbaar gebruik gemaakt van de wifi en een onderkomen voor de komende twee nachten geboekt. Na deze bijzondere eerste avond zijn we gaan slapen.

Dag twee begon voor Harm vroeg, om kwart over vier om precies te zijn. De jetlag leek zijn werk te doen. Mandy daarentegen sliep nog even lekker verder. Na een vroeg ontbijt zijn we op pad gegaan. We hebben de wijk Miraflores verkend, een van de rijkere wijken van Lima. 's Middags zijn we voor het eerst met onze backpacks op pad gegaan, naar ons nieuwe onderkomen. Dat betekende ook dat we voor het eerst gebruik moesten maken van de "metro" van Lima. Lima heeft namelijk geen metrolijnen maar wel miljoenen mensen die vervoerd moeten worden. De "oplossing" is een rijbaan met bussen. Klinkt misschien niet slecht maar in de praktijk betekent dit dat in één bus ongeveer 300 Limanezen willen, de hele dag door. Nadat we ons eindelijk in de bus gewurmd hadden, waren we blij dat we er na twee haltes weer uit konden. Een half uur later kwamen we aan bij ons hostel, een super leuke plek met vriendelijke mensen. De Peruvianen vinden wij tot nog toe sowieso uitblinken in vriendelijkheid. We worden vaak spontaan geholpen met het zoeken van de weg en we zijn vier keer geïnterviewd door scholieren die hun Engels moeten oefenen, heel leuk.

De rest van de middag hebben we de toerist uitgehangen in het oude centrum van Lima en de belangrijkste gebouwen en pleinen van de stad bezocht, waaronder plaza de mayor. 's Avonds lekker gegeten en met een record aantal stappen op onze stappenteller sloten we onze eerste volle dag in Peru af.

Ook op de derde dag weer vroeg uit de veren. Met de bus zijn we naar het centrum gegaan en hebben we een wandeling gemaakt door een deel van Lima waar nog maar weinig toeristen komen. Jammer want sommige gebouwen behoren tot de mooiste van de stad en er hangt een authentieke sfeer. Laat in middag ver gelopen naar het museo de la Nacion. De bus/metro beslaat maar een beperkt gedeelte van de stad dus dat betekent dat je hier heel wat af loopt. Aangekomen bij het museum bleek het museum gerenoveerd te worden waardoor maar een heel klein gedeelte open was. Dat was een domper want na een klein half uur kon onze ruim driekwartier durende looptocht naar het busstation weer beginnen. Na deze tocht hebben we een lekkere pasta gegeten in de beroemde pizzastraat. Nu liggen we uitgeteld op ons bed. We hebben de afgelopen twee dagen veertig kilometer gelopen dus onze voetjes zijn toe aan een rustdag, die krijgen ze morgen. Dan vliegen wij namelijk naar Cuzco waar ons avontuur wordt vervolgd.

Adios!

Harm en Mandy