Hola!

Na onze lange reisdag van vrijdag hebben we zaterdag eerst lekker uitgeslapen. Nadat we onze was hadden weggebracht zijn we naar een barbier in de buurt gegaan. Harm had zich al zo lang niet geschoren dat professionele inzet nodig was om de boel te kortwieken, leuk om te zien hoe dat hier gaat, echt ouderwets maar wel allemaal hygiënisch en met zorg. Vervolgens zijn we neergestreken in een restaurant waar we (tijdens de lunch) hebben gekeken naar de Champions League finale, spannend! Leuk om de Zuid-Amerikaanse manier van voetbalbeleving te zien, vol hartstocht werd er geklapt, tegen de tv geschreeuwd en uitbundig gejuicht. Een man was zelfs zo blij toen Atletico de 1-1 scoorde dat hij de glazen op tafel letterlijk kapot sloeg. Na de wedstrijd hebben we wat informatie ingewonnen over tours naar de Colca Canyon en zijn we lekker een pizza gaan eten.

Zondag zijn we de dag begonnen met een "free walking tour" door de stad. Het principe is simpel: Een gids leidt je gratis rond door de stad en aan het einde van de tour beslis je zelf hoeveel je de rondleiding waard vindt. Onze gids was een vrolijke Peruviaan die breedvoerig over alle highlights van Arequipa kon vertellen, erg interessant maar op een gegeven moment vielen we bijna om van de honger, zo lang duurde het. Na onze buiken flink volgegeten te hebben zijn we naar het klooster Santa Catalina geweest, een van de hoogtepunten van Arequipa. De plek heeft meer weg van een klein dorp dan van een klooster, het is ontzettend groot en binnen de kloostermuren worden verschillende straten onderscheiden die je het idee geven dat je in Zuid-Spanje rondloopt, bijzonder. Overigens leefden de nonnen hier aanvankelijk ook niet bepaald als nonnen. Zo zwommen de dames in het geld en hielden ze hun eigen slaven. Toen ene paus Pius de zoveelste daar lucht van kreeg besloot hij dat er orde op zaken gesteld moest worden, alle nonnen werden eruit gebonjourd en de toenmalig slaven mochten intreden in het klooster. Vervolgens gold er een strak regime, vergelijkbaar met het Santa Teresa klooster in Potosi waar we eerder zijn geweest. Nog altijd leven er een aantal nonnen in het klooster maar er is meer ruimte voor contact met de buitenwereld.

's Avonds zijn we vroeg naar bed gegaan want de volgende ochtend om 3u (!) werden we opgehaald voor de start van de Colca Canyon tour. Samen met een gids, twee Canadezen, twee Duitsers en een Amerikaanse reden we eerst drie uur naar Chivay, een plaatsje aan de rand van de Canyon, om te ontbijten. Daarna zijn we doorgereden naar Cruz del Condor, een uitkijkpunt waar condors gespot kunnen worden. Hoewel we keurig netjes in alle vroegte, in de kou, stonden te wachten was er in eerste instantie geen condor te zien. Op het moment dat bij ons het laatste beetje hoop begon te vervliegen, zagen we ineens een aantal hele grote zwarte gedaantes aankomen. Van dichtbij konden we de reusachtige vogels zien, spectaculair!

Na een half uurtje condors spotten zijn we verder gereden waarna onze eerste hike begon. Een tocht van zo'n vier uur naar beneden de Canyon in. Terwijl we liepen zagen we eigenlijk pas goed de grootsheid en uitgestrektheid van de Colca Canyon, het gebied is honderden kilometers lang en de afstand van de bodem naar de top van de Canyon is meer dan 4000 meter. Na vier uur naar beneden lopen voelde onze benen als spaghetti sliertjes en waren we blij dat we bij onze eerste overnachtsplaats aankwamen, op de bodem van de Canyon. Erg primitief was het er wel want er was geen elektriciteit en hoewel het stralend weer was zakte de zon al vroeg in de middag achter de bergen. Bovendien is het hier in Peru sowieso om half zes pikdonker. Na het avondeten gingen we dan ook maar naar bed, iets anders was er immers niet te doen. De tweede dag van de tour zijn we door de Canyon gelopen. Een mooie tocht, omhoog en omlaag van ruim drie uur met als eindpunt Oasis, een dorpje op de bodem van de Canyon dat eruitziet als een oase. Het verschil met de eerste accommodatie had niet groter kunnen zijn want er was licht en zelfs een zwembad! 's Middags hebben we hier dan ook van genoten, totdat de zon weer achter de berg zakte... Alles wat je omlaag loopt moet je vroeg of laat natuurlijk ook weer omhoog, dat zagen wij alleen niet zo zitten. De klim van de bodem van de Canyon terug omhoog staat bekend als behoorlijk zwaar en superstijl. Wij hadden al spierpijn in onze benen van dag 1 en 2 en besloten het daarom over een hele andere boeg te gooien. We hebben allebei een muilezel gehuurd. Terwijl de rest van de groep op de derde dag om 5u begon met klimmen begon onze tocht omhoog om half zeven. We werden allebei op een ezel gehesen en lopen maar! Met name Mandy's ezel leek de ambitie te hebben een nieuw parcoursrecord te vestigen, hij rende echt omhoog. Gaandeweg kwamen we onze groepsgenoten stuk voor stuk, met de tong op de schoenen, tegen. Wat waren we blij met onze twee nieuwe vrienden. Na ruim anderhalf uur kwamen we boven en hebben we nog even genoten van het uitzicht, schitterend.

Op de terugweg naar Arequipa hebben we nog een aantal korte stops gemaakt. Zo hebben we nog even gerelaxed in thermaalbaden en zijn we nog naar een uitzichtpunt gereden waar we de vulkanen, die vlakbij de stad liggen, goed konden zien. Ook zijn we onderweg gestopt voor een peloton lama's en alpaca's, leuk om te zien. Uiteindelijk waren we rond 17u terug in Arequipa en nadat we ons hostel weer hadden opgezocht hebben we ons tegoed gedaan aan McDonald's eten, voor af en toe toch wel erg lekker. Vandaag vervolgen we onze tocht naar Nasca, de komende dagen wordt het zandhappen geblazen want we gaan de woestijn in!

Adios,

Harm en Mandy